In vuur en vlam!

Zaterdag stonden we al vroeg op om naar de kidsparty in Karatara te gaan. De dag begon al goed aangezien we meteen 'Mia', onze geleende auto met een flinke gebruiksaanwijzing, waren verloren. Theo nam iets te enthousiast de afslag, waardoor de rest de bus uit het oog verloor. Toen we bijna in Karatara waren, zag Theo dat een schuur in brand stond. Als moedige brandweermannen (en -vrouwen) hebben we natuurlijk deze brand geblust.

Toen we uiteindelijk (veilig) in Karatara waren aangekomen, hebben we alles klaargezet voor de kidsparty. Terwijl Theo de kinderen ophaalde, hebben we gezellig gezongen met vier jongeren van Youth for Christ, die ook meehielpen. Een uur later waren alle kinderen ter plekke en begonnen we met het programma. We zijn gestart met Nederlandse en Zuid-Afrikaanse liedjes, een ijsbreker, een mimespel en een Hollandse quiz. Daarna kregen de kinderen een 'koeldrank' (limonade) en vervolgens waren de spelletjes aan de beurt. Uit Nederland hadden we daarvoor skippyballen meegebracht. Verder konden de kinderen zaklopen, voetballen, netballen (een sport die hier veel gespeeld wordt) en kleuren. Aan het einde van deze leuke, maar vermoeiende dag hebben we gegeten bij Theo en Jinke. Daar hebben daarna de film Invictus gezien, die gaat over Nelson Mandela.

Zondagochtend zijn we naar een echte Zuid-Afrikaanse 'tentkerk' geweest. Neem hierbij een typische Afrikaanse dienst in gedachten - compleet met dansen, toeters en fluitjes. Voeg hier een koor met 'Sister-Act' jurken, een pastor of tien en onvermoeibaar publiek aan toe. En houdt dat beeld 4 uur lang vast. Minstens 4 uur lang, want toen werd het voor ons tijd om te vertrekken, dus we weten niet precies hoe lang de dienst nog door ging. De kinderen in de kerk, waarvan de jongsten een jaar of twee waren, luisterden aandachtig naar alle pastors. Dat er inmiddels vier uur was verstreken, mocht de pret niet drukken. Het middenpad was volledig vrijgemaakt voor een soort polonaise tijdens de liedjes, waar gretig gebruik van werd gemaakt. Wij Nederlanders kunnen hier nog wat van leren.

Die middag gingen we na het eten naar het strand om even uit te waaien. Al is het hier winter, de jongens namen toch een duik in de oceaan. Na nog eens een uur met z'n allen gevolleybald te hebben, zijn we de rotsen opgeklommen om daar vanaf de dolfijnen te bewonderen. We konden helaas niet lang blijven, aangezien het vloed werd.

Jullie horen snel weer van ons!